Nasza strona wykorzystuje pliki cookies, aby zapewnić Ci najlepsze doświadczenie podczas przeglądania. Pliki cookies są małymi plikami tekstowymi przechowywanymi na Twoim urządzeniu. Są one wykorzystywane do zapamiętywania preferencji użytkownika oraz analizowania ruchu na stronie.
O polskich tradycjach andrzejkowych rozmawiali w Miejskiej Bibliotece Publicznej uczniowie klasy I G z PSP nr 7 oraz klasy III z PSP nr 12. Andrzejki to wieczór wróżb odprawianych w nocy z 29 na 30 listopada, w wigilię świętego Andrzeja, patrona Szkocji, Grecji i Rosji.
Andrzejki są specjalną okazją do zorganizowania ostatnich hucznych zabaw przed rozpoczynającym się adwentem. Niegdyś wróżby andrzejkowe miały charakter wyłącznie matrymonialny i przeznaczone były tylko dla niezamężnych dziewcząt (męskim odpowiednikiem andrzejek były katarzynki). Początkowo andrzejki traktowano bardzo poważnie, a wróżby odprawiano tylko indywidualnie, w odosobnieniu; w czasach późniejszych przybrały formę zbiorową, organizowaną w grupach rówieśniczych panien na wydaniu, zaś współcześnie przekształciły się w niezobowiązującą zabawę gromadzącą młodzież obojga płci.
Jakie są andrzejkowe wróżby? Wierzono na przykład, że jeśli dziewczyna pościła przez cały dzień i modliła się do świętego Andrzeja, to we śnie mógł ukazać się jej przyszły ukochany. A uczniowie, którzy zjawili się w bibliotece sprawdzili taką wróżbę: ustawiali od ściany do progu jeden za drugim buty: właściciel buta, który pierwszy dotarł do progu miała jako pierwszy wyjść za mąż. Losowali również kartki z nazwami zawodów, które mogą w przyszłości wykonywać oraz rekwizyty związanie z ich przyszłym statusem. Czy te wróżby się sprawdzą? Dziś już raczej nikt nie traktuje tego wszystkiego poważnie. Andrzejki to raczej miła tradycja i zabawa.