Nasza strona wykorzystuje pliki cookies, aby zapewnić Ci najlepsze doświadczenie podczas przeglądania. Pliki cookies są małymi plikami tekstowymi przechowywanymi na Twoim urządzeniu. Są one wykorzystywane do zapamiętywania preferencji użytkownika oraz analizowania ruchu na stronie.
Rocznica planu budowy Centralnego Okręgu Przemysłowego
8 lutego 2016 10:38, autor: stalowawola.pl
5 lutego 1937 roku, na wniosek wicepremiera i ministra skarbu Eugeniusza Kwiatkowskiego Sejm RP przyjął plan budowy Centralnego Okręgu Przemysłowego. Czteroletni plan inwestycyjny opracowany przez ministra Kwiatkowskiego obejmował okres od 1 lipca 1936-30 czerwca 1940 r.
Celem COP-u było zwiększenie ekonomicznego potencjału Polski, rozbudowa przemysłu ciężkiego i zbrojeniowego, skupiając się na rozwoju wytwórczości w tych gałęziach przemysłu, które NIE przyczyniały się do powstawania dóbr konsumpcyjnych, a także zmniejszenie bezrobocia.
Lokalizację tego jednego z największych przedsięwzięć Polski międzywojennej, na które przeznaczono w latach 1937-1939 około 60% całości wydatków inwestycyjnych wyznaczono w tzw. trójkącie bezpieczeństwa. Wydzielono trzy regiony, w których zależnie od specyfiki terytorium koncentrowały się różne zadania: - surowcowy (A) położony na Wyżynie Małopolskiej (zwany regionem kielecko-radomskim), - aprowizacyjny (B) położony na Wyżynie Lubelskiej (zwanym regionem lubelskim), - region przemysłu przetwórczego (C) leżący na Nizinie Sandomierskiej, Pogórzu, Beskidach i Wyżynie Małopolskiej (inaczej region sandomierski).
Pomimo iż wybuch wojny uniemożliwił realizacje w pełni podjętych planów, to osiągnięcia budowniczych Centralnego Okręgu Przemysłowego do dziś mogą budzić podziw. W ramach inwestycji powstało wiele nowych zakładów wytwórczych, inne zaś rozbudowano i zmodernizowano, wznoszono elektrownie i energetyczne linie przesyłowe, budowano linie kolejowe, drogi, infrastrukturę, obok fabryk powstawały osiedla i miasta.
Sztandarową inwestycją COP-u była budowa Zakładów Południowych i Stalowej Woli – huty stali szlachetnej, zakładów mechanicznych oraz przyfabrycznego osiedla, które wyrosły wśród nadsańskich piasków i lasów w przeciągu zaledwie dwóch lat.