Nasza strona wykorzystuje pliki cookies, aby zapewnić Ci najlepsze doświadczenie podczas przeglądania. Pliki cookies są małymi plikami tekstowymi przechowywanymi na Twoim urządzeniu. Są one wykorzystywane do zapamiętywania preferencji użytkownika oraz analizowania ruchu na stronie.
Maria Mirecka-Loryś Honorowym Obywatelem Stalowej Woli
8 lutego 2016 10:45, autor: stalowawola.pl
Jubileusz setnych urodzin obchodziła Maria Mirecka-Loryś, działaczka podziemia narodowego w latach 1939-1945. Uroczysta masz święta poprzedzona wręczeniem tytułu Honorowego Obywatela Miasta Stalowej Woli oraz Medalu Pro Patria odbyła się w kościele w Racławicach 6 lutego.
Rada Miejska w Stalowej Woli nadała tytuł Honorowego Obywatela Miasta Stalowej Woli pani Marii Mireckiej-Loryś.
– Mam olbrzymi zaszczyt w imieniu samorządu i społeczności Miasta Stalowej Woli wręczyć to odznaczenie - honorowe obywatelstwo naszego miasta. Chcielibyśmy bardzo serdecznie podziękować za sąsiedzką miłość działania dla Stalowej Woli, ale przede wszystkim dla Polski. Pani jubileusz przypada w roku nieprzypadkowym - 1050 rocznicy chrztu Polski, kiedy w całej rozciągłości patrzymy na dumną, piękną i heroiczną historię naszej ojczyzny. Dziesiąta część tej wielkiej historii to historia pani życia. Przytoczę słowa, które były zapisane na zbroi husarzy polskich: „Amor patriae nostra lex” – Miłość ojczyzny naszym prawem. Te słowa to prawo, które pani przez całe życie realizowała. Miłość do ojczyny jest dla młodego pokolenia najlepszym wzorem – mówił prezydent Stalowej Woli Lucjusz Nadbereżny.
W uznaniu szczególnych zasług w kultywowaniu pamięci o walce o niepodległość ojczyzny szef Urzędu Do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych uhonorował Medalem Pro Patria panią Marię Loryś. Odznaczenie wręczył minister Jan Józef Kasprzyk.
– W pani osobie skupia się polskie doświadczenie historyczne, zarówno bolesne jak i heroiczne. Dziękujemy za wspaniałe życie i świadectwo, służbę najjaśniejszej Rzeczpospolitej, życie które było świadectwem przywiązania do najważniejszego zawołania, jakie istniało „Bóg, honor, ojczyna”. Chcę podziękować za te 100 lat i prosić o jeszcze. W imieniu rządu RP proszę, aby ta energia i niewzruszona wiara w niepodległość mogła być nadal przedmiotem pani działalności – zaznaczył Jan Józef Kasprzyk. W dowód wdzięczności wręczył pani Marii replikę szabli oficerskiej.
Maria Eleonora Mirecka-Loryś urodziła się 7 lutego 1916 w Ulanowie. Jest siódmym z ośmiorga dzieci Dominika Mireckiego i Pauliny ze Ścisłowskich. Z rodzicami i siedmiorgiem rodzeństwa do piątego roku życia mieszkała w Ulanowie. W 1921 r. rodzina przeniosła się do Racławic koło Niska. Tu, w 1937 r. ukończyła gimnazjum. Po czym studiowała na Wydziale Prawa na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Wstąpiła do Związku Akademickiego Młodzież Wszechpolska.
Po wybuchu wojny zaangażowała się w działalność konspiracyjną. Wiosną 1940 roku została komendantką Narodowej Organizacji Wojskowej Kobiet w powiecie niżańskim, później całego NOWK Okręgu Rzeszowskiego. Równocześnie była kierownikiem sekcji kobiecej w Zarządzie Okręgu Rzeszowskiego SN i kurierką Komendy Głównej NOW. Po scaleniu NOW z AK, awansowana na stopień kapitana, kierowała Wojskową Służbą Kobiet w rzeszowskim Podokręgu Armii Krajowej. Wiosną 1945 roku została Komendantką Główną Narodowego Zjednoczenia Wojskowego Kobiet.
W 1943 r. uczestniczyła w konspiracyjnym odnowieniu ślubów na Jasnej Górze, które w maju 1936 r. podczas pielgrzymki złożyła polska młodzież akademicka. W 36 osobowej grupie młodzieży Maria Mirecka reprezentowała Lwów, a obecny tam Karol Wojtyła Kraków. Po zakończeniu wojny wznowiła studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. 1 sierpnia 1945 r. została aresztowana w Nisku. Na wolność wyszła 1 września 1945 r., na mocy amnestii. Zagrożona ponownym aresztowaniem, w grudniu 1945 roku opuściła Polskę i z grupą kilkunastu działaczy narodowych dotarła do obozu II Korpusu gen. Władysława Andersa pod Ankoną. Tam poznała swego późniejszego męża, oficera rezerwy, Henryka Lorysia, z którym w październiku 1946 r. wyemigrowała do Anglii.
W styczniu 1952 r. z rodziną wyjechała do USA, najpierw do Toledo w stanie Ohio, a w 1954 r. do Chicago. Tam zaangażowała się w pracę w organizacjach polonijnych. Działała m.in. w Stronnictwie Narodowym, była członkiem ZG Związku Polek w Ameryce oraz Krajowego Zarządu Kongresu Polonii Amerykańskiej. Przez 32 lata była redaktorem „Głosu Polek”, organu Związku Polek w Ameryce. Od lat 70. XX wieku jest zaangażowana w pomoc dla Polaków na dawnych Kresach. W grudniu 1999 r. została wiceprzewodniczącą Rady Naczelnej Stronnictwa Narodowego. Współpracuje z polonijnym radiem w Chicago, dla którego nagrywa cotygodniowe felietony z cyklu „Otwarty mikrofon”.
Jest autorką 2. tomu „Historii Związku Polek w Ameryce” [od 1938 do 1958 roku] i książki „Odszukane w pamięci. Zapiski o rodzinie, pracy, przyjaźni”. W 2014 roku został zrealizowany film dokumentalny o Marii Mireckiej-Loryś pt. „Szkic do życiorysu” w reż. Ewy Szakalickiej.